دل خوشی بچه های پزشکی برای عبور از مقطع علوم پایه، فاصله گرفتن از درسهای خشک و بی روح علوم پایه اس و نزدیک شدن به hidden curriculum. یعنی با دادن امتحان علوم پایه و ورود به فیزیوپات، تازه نزدیک میشی به اون رویایی که از پزشکی تو ذهن همه اس.
اما، داستان برای ما جور دیگه ای نوشته شده. اساسا زندگی ما روی باد شکم آقایون میگرده. نمیدونیم کی و از کجا تز شیوه ی نوین آموزش پزشکی رو داده. لاکردار یه برنامه ی از پیش تعیین شده هم نداده. میری از آموزش میپرسی ترم بعد چی ارائه میشه؟ میگه نمیدونیم هنوز تصمیم نگرفتیم! [این سوال یک هفته قبل از انتخاب واحد پرسیده شده!]
بگذریم. فیزیوپات ما رنگ پزشکی نداره. فعلا که این ترمش. یه تعداد دروس مزخرف شناور از علوم پایه جامونده ارائه دادن مثل ژنتیک، آمار، خانواده. یه سری هم درسهای بالینی با پیش وند "مقدمات" مثلا مقدمات عفونی. مقدمات روان. استاد نمیدونه چی بگه. اون حجم از تخصص کجا. این مقدمات ها کجا.
بیشتر از هر ترمی سرگردونیم. کلاسها تشکیل نمیشن، اگه بشن چندان پر بار نیستند. به جز یه درس پاتولوژی. که اون هم ذوق کور شده مون سراغش نمیره.
به فال نیک میگیرم. یعنی سعی میکنم. به خودم میگم برو خداتو شکر کن که دهنت سرویس نیست مثل ورودیای قبلی که تو فیزیوپات میزاییدن. اما ته ذهنم میدونم مال ما دوقلو زایی میشه. چون درسها تل انبار میشن برای ترم بعد. ترم زوج که در جای خودش داغونمون هم میکنه.
به خودم میگم چه بهتر! فرصت هست برای خودسازی بیشتر. رژیمی که تازه شروع کردی و قراره تا آخرش بری و تا سه ماه دیگه به خودت نشون بدی اراده ات رو. کلی کتابی که حس کردی برای به بلوغ رسیدنت نیازه، خریدی و نخوندی. کلی فیلم، کلی فلان.
اما تا میام خوش دل باشم، دنیا پتکش رو میکوبونه. خوابیده بودم که با صدای موبایلم پریدم. از آموزش بود. تصمیم گرفته ان به خاطر اون نمره ی صفر فارما من رو بذار جز مشروطیا. زنگ زده میگه بیا واحداتو حذف کن حد نصاب 12 واحده. حالا منم و آشفتگی واحدها، ذوقی که هی کور میشه، کتابهایی که از کتابخونه گرفتم بخونم تا توشه علمی جانبی برای خودم درست کنم و کتابهایی که تازه پست آورده و در آخر قراره بن تو قفسها ،نخونده. منم و انفعال و انفعال و انفعال!
درباره این سایت